Reprinted from: Art and People Magazine, Tehran, No. 1, Summer 2003
|
Tapestry, From The Past To The Present
Lila Samari
Iran, 2003
|
“Tapisserie” is a French word, and in English it is called “Tapestry”. It does mean a cloth with a simple weaving that its woof covers thread completely and creates various figures.
From 1971, at the time of Biennale of Tapestry in Lausanne, new meaning had considered for tapestry, and tapestry refer to textiles that have visual dimension and hang on walls or in statue shape, like in space or on the ground are placed.
From 90`s, tapestry regarded as subset of fiber art and used with a newer concept of woven fiber or non-woven fiber in most art galleries and in artist’s works of different countries. They are provided by different weaving techniques including: carpet weaving, short-napped coarse carpet weaving, varni, ikat, cloth weaving, knitting, crocheting, card weaving, macramé, silk-screen printing, batik, block printing, needling, felting, needle-lace, quilt, patchwork…
Weaving is reckoned among the oldest crafts. Its techniques are now so improved. The precious and beautiful clothes are produced very much in the world, but usually “the art of weaving”, known by tapestry that complex figures are created on them by using needle-lace. Tapestry came to us from old time and the samples of them survived in some countries. For instant, some works founded in Pazirik distinct in Iran, some piece referred to 1st century AD, with cross and pelican figures in Peru, the works of Coptic remained from 2nd till 9th century AD in Egypt, silk tapestry of Ko-Sseus in China relevant to Sangs era (960-1280), works of tapestry in Europe referring to 11th century, Bayeux needle-lace in France and Saint Cereon tapestry of Cologne.
Tapestry has been weaving in very large dimension and with short-napped coarse carpet knot. It was a warm coverage for churches and castles wall. The climax of its dehiscence in Europe was at the time of establishing Gobelin workshop in Paris, in 1662 that famous painters like Nicolas Poussin, Franscois Boucher, Charles Le Brun, Francisco Goya offered interesting designs to the workshop.
The painters for tapestry design first draw the design on paper or carton and then weaver execute it.
This art, like woven figures continued for centuries in Europe, limited in custom. In the latter part of 19th century and in the early parts of 20th, some group of artists tried to change the conception and thoughts of weaving art. The essential changes that took place resulted in renaissance in this kind of visual art.
Three factors that played essential roles in this changes are as fallow:
1) William Morris’ Theory, English artist, who his theory based upon re-evaluation of handicrafts. The theory, which change conception and thought of handcrafts completely. In weaving field using strings and weave changed and had deserving effect on art of weaving in North and Central Europe, even Japan and United State.
William Morris and his friends, in England, believed that artist and craftsman should have close collaboration. This thought led to appear New Art Movement in Europe and America and changed the conception of architecture, handcrafts and other kind of arts.
2) Establishing Bauhaus Art School (1919-1933) in Germany: In this art school collaboration between artist and craftsman stressed. They believed in union of form (artist, designer) and technique (craftsman).
3) Holding Biennale Exhibition in Lausanne, Swiss: In 5th exhibition of tapestry in 1971 some aspect on tapestry became propounded as fallow:
- The original matters can be of any kind of weaving fiber (natural or artificial) or any other kind of matters,
- Weaving techniques and the way of expression are free and everybody can weave in his/her own style,
- Usage of tapestry is free as well, and might be used as hanger on the wall, Soft statue, departing spaces in architecture, element of scene designer or in external spaces and environment.
Illustration in Iran after Islam dominant was forbidden and weaving pictorial carpet and short-napped carpet abolished. In Safavid era, pictorial art again flourished and weaving carpet and short-napped carpet in book-size and sometimes bigger than that performed for castles walls or Bazaar façade and curtain of passion plays.
There are very rare textiles from this era in the world’s museum. These textiles executed by different weaving, short-napped coarse carpet, brocade weaving, needle-lace, block printing, narrating climax of tapestry art in Iran.
Of course short-napped pictorial carpet workshops were ceased working at once in Safavid era for unknown reasons, in the latter part of seventeen century, in some cities including Kashan, Tabriz and Isfahan. But the obtained samples of pictorial short-napped carpet relating to sixteen and seventeen century confirmed that woven by silk fiber and gold or silver lace. The drafts of these pictorial short-napped carpets prepared by miniaturists of Shah Abbas and Shah Tahmasb courts.
Since 1956, weaving tapestry or pictorial short-napped carpet began working at Weaving Workshop of the Cultural Heritage Organization (Administration of Traditional Art) and it is revived after three centuries. In this workshop, that kind of weaving was called “Goblins Weaving”.
Skillful weaver like Jamshid Amini, Latif Taghdiri, tried to weave some painting of Kamalolmolk and Malekol Shoara Saba. From the contemporary painters like Bahram Alivandi, Jalil Zia Pour and Manouchehr Sheibani some painting is reformed to tapestry.
Pictorial carpets have special importance these carpets have been weaving for two centuries upon Mr. Parviz Tanavoli opinion. Indeed it is indicating the effects of photography and painting on artists involved in weaving. Weaving pictorial carpet was not easy, but it has been performed for usage of hanging on walls. The interesting subjects for painters to prepare design consist of historical portraits and epical, amorous, religious, mystical contents. Hesam-odin Arab Zadeh and Mahmoud Farshchian are the contemporary artists, who offered designs for these carpets. In 1976 an exhibition of pictorial carpet designed and held by Parviz Tanavoli that indicated innovation in this field.
The carpet called “Sar Allah” is a sample of religious content of the recent years that the Safdarzadeh Brothers woven it with 31`000`000 knots and 360x510 cm dimension in Isfahan. Its design adopted from Mahmoud Farshchian`s designs that illustrated on Ashura event. Now several workshops in Tehran and other provinces allocates for weaving pictorial carpet.
In the field of pictorial felt, several exhibitions are held in Tehran. The first one was held Houshang Seyhoun’s (Eng.) works in Seyhoun Gallery in 1975. Two exhibition of pictorial felt also held in 1995 and 1996 in Golestan Gallery by Bahram Dabiri. “The figurative felt have rather painting quality” he said. “ I wanted to rebirth a sense in felt without changing its fundamental structure or its look to nature” he added.
The works of Bahram Dabiri executed by Ghodratolah Daroughe, Lor artist and a felt man of Brojerd province. He used natural (color of wool itself), traditional, original dye for felting. Ms. Mandana Barkashly is one of the persons, who worked on pictorial appliqué. She used the methods of embroidery, appliqué and silk-screen printing and painting on the cloth in her tapestry. Her works affected by Iranian miniature, calligraphy and Escher’s works. In her works often negative and positive spaces are seen.
Two exhibitions of appliqués by Firouze Saberi have held in Tehran. Her Works affected by pictorial carpet and a long-weft pile less carpet.
In recent years, several exhibitions of painting on cloth, batik printing, seal printing, silk-screen printing have held. Among the practitioner of this field two artists like Victoria Jahanshahi and Azita Esfandiari could be mentioned.
The first exhibition of modern tapestry is held in June 1992 in Golestan gallery and some works of Ms. Shahrzad Gharavi were presented there.
Seven pieces of Ms. Gharavi's works hanged on the walls of Kish Hotel and one 1000x128 cm is hanged on the guest hall of foreigner passengers of Mehr-abad airport. There is inclination to hot color and volume in her works like her paintings. Atefeh Sarrafi, Nasrin Keyhan, Farideh Shahsavarani, Neda Darzi, Zahra Rasoul Zadeh Namin, Sara Sadeghi and Lila Samari are other modern tapestry artist, who has had several exhibitions.
“My aim is to experience, to discover the potentials of the art of tapestry, so as to introduce the art of weaving behind the common approach of carpet, textile and cloth. Long antecedent in traditional textiles like carpet, short-napped carpet, brocade weaving and …in Iran supported this kind of cultural production. But introducing new features of the weaving needs to practice. The traditional thought believed that only the weaving of carpet has worth to do. I have been sensitive about the known forms and repetition of what had been done, but in using them, I acted upon them so as to not remind the designs of cloth or carpet. Because the soul of the work is neither carpet nor cloth, so the form, color, textile and mood of work should be innovative.” Atefeh Sarafi Says.
Most of tapestries of Atefeh Sarafi have 3 dimensions and this specification, distinct tapestry from other plane textiles.
She says about choosing fiber: “We live at the time of plastic cities; concrete towers are planted instead of trees. Our identity is restraint by computers and good smell of nature forgotten in smokes, concrete and iron. The fibers I used in my works are mostly natural including cotton, cannabis, stem and leaf of the plants, wood and reed. Collecting these is for reminding nature and creating calmative atmosphere.”
Nasrin Keyhan uses different techniques of cloth weaving.
Farideh Shahvarani and Neda Darzi have held two group exhibitions in the field of conceptual art and using fibers. In the second exhibition of conceptual art in Oct.2002, at Contemporary Art Museum, some tableaus that applied various fibers exhibited. Those tableaus were about tattooing of south Iranian women’s hands and simultaneously a film about it is screened.
Zahra Rasoul Zadeh Yamin and Sara Sadeghi held several exhibitions in recent years as well.
Contrast is one of the specifications of Lila Samari’s works. Contrast in selecting fibers, contrast in texture, contrast in colors, contrast in form, contrast in techniques and metallic fibers, specially copper has particular place in her tapestries. She inspired of Iran traditional short-napped carpets designs and with her new look and creating changes in designs tries to connect the past to the present.
این مقاله و عکسها از "مجله هنر و مردم" باز نشر شده است
سال اول شماره اول خرداد - تیر ۱۳۸۲
|
|
تاپیسری واژه فرانسوی است و در زبان انگلیسی به آن تاپستری می گویند و آن به معنای پارچه ای است با بافت ساده (گلیم بافت)، که پود آن روی تار را به طور کامل بپوشاند و نقش های متنوع ایجاد کند.
از سال ۱۹۷۱ م، هم زمان با پنجمین دوسالانه تاپیسری در " لوزان LA Biennale De Lausanne"، معنای جدیدی برای آن در نظر گرفته شد و تاپیسری به منسوجاتی گفته شد، که ابعاد تجسمی داشته و آن ها را به دیوار می آویزند و یا به صورت احجام پیکره مانند، در فضا یا روی زمین قرار دهند و کاربردشان چون تابلو نقاشی یا مجسمه باشد.
از دهه ۱۹۹۰ م، تاپیسری زیر مجموعه هنر الياف يا Fiber Art قرار می گیرد و با مفهوم جدیدتری در اغلب نمایشگاه های هنری و آثار هنرمندان کشورهای مختلف در زمینه هنر مفهومی از الیاف بافته شده و یا بافته نشده استفاده می شود.
در تهیه آن ها از تکنیک های مختلف نساجی و بافندگی، از قبیل قالی بافی، گلیم بافی، جاجیم بافی، ورنی بافی، پارچه بافی، دارایی بافی، کارت بافی، مکرمه بافی Macrame، میل بافی، چاپ سیلک ،باتیک، قامکار، نمد مالی، سوزن دوزی، چهل تیکه و غیره می توان استفاده کرد.
نساجی از قدیمی ترین حرفه ها به شمار می رود، که از نظر تکنیک بسیار پیشرفت کرده است. پارچه های زیبا و نفیس بسیاری در جهان تولید شده است، اما هنر نساجی را معمولا با تاپیسری می شناسند، که در آن نقشهای پیچیده را با سوزن دوزی بر پارچه یا با گلیم بافی و قالی بافی ایجاد می کنند.
تاپیسری از زمان های دور به ما رسیده و نمونه هایی از آن در کشورهای مختلف جهان، از گذشته ها، باقی مانده است. آثار به دست آمده از منطقه پازیریک، در ایران، قطعه ای مربوط به قرن اول میلادی با نقش صلیب و پلیکان در پروPEROU، آثار به جا مانده از قطبی ها از قرن دوم تا نهم میلادی در مصر CORTE و تاپیسری های ابریشمین کواسو Ko-Sseus در چین، مربوط به دوران سانگ ها (۶۰-۱۲۸۰ م)، آثار تاپیسری اروپا، مربوط به قرن یازدهم میلادی و سوزن دوزی بایو BAYEUX در فرانسه و تاپیسری سن سرتون SAINT CEREON در کولونی COLOGNE از آن جمله است.
تاپیسری، قرن ها با ابعاد بسیار وسیع و با گره گلیم بافته می شده و پوشش گرمی برای دیوار کلیساها و کاخ ها بوده است. اوج شکوفایی آن در اروپا، از زمان تاسیس کارگاه گوبلن GOBELIN در پاریس، به سال ۱۶۶۲ م، است، که نقاشان معروفی چون، "نیکلا پوسن NICOLAS POUSSIN، نقاش فرانسوی (۱۶۶۵-۱۵۹۴ م)"، "فرانسوا بوشه FRANSCOIS BOUCHER، نقاش فرانسوی (۱۷۷۰-۱۷۰۳ م)"، "شارل لوبرن CHARLES LE BRUN نقاش فرانسوی (۱۶۱۹-۱۶۹۰ م)"، و" فرانسیسکو گویا FRANCISCO GOYA، نقاش اسپانیایی (۱۸۲۸-۱۷۴۶ م)"، طرح های جالبی به این کارگاه ارائه دادند.
نقاش برای تهیه طرح تاپیسری ابتدا طرح را بر کاغذ طرح یا کارتن Carton ، شماره گذاری و سپس بافنده از روی کارتن طرح را اجرا می کرد.
این هنر، هم چون نقاشی های بافته شده، قرن ها در اروپا، با ضوابط و محدوده های قرار دادی ادامه یافت و در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی، به همت گروهی از هنرمندان، نحوه نگرش و تفکر هنر نساجی تغییر کرد و تحولی بنیادی در این هنر صورت گرفت که منجر به رنسانسی در این رشته از هنر تجسمی شد.
سه عامل، که در این تحول نقش اساسی را ایفا می کنند، عبارت اند از:
۱- نظريه "ويليام موريس WILLIAM MORRIS ( ۱۸۹۶-۱۸۳۴ م / هنرمند انگلیسی)"، مبنی بر ارزش گذاری دوباره صنایع دستی؛ نظریه ای که نحوه نگرش به صنایع دستی را به کلی دگرگون کرد و در زمینه نساجی کاربرد نخ و بافت را تغییر داد و تاثیر به سزایی بر هنر نساجی اروپای شمالی و مرکزی و حتی ژاپن و ایالات متحد به جا گذاشت. ویلیام موریس و یارانش، در انگلستان، معتقد به همکاری نزدیک هنرمند و صنعتگر بودند و این تفکر منجر به پیدایش "هنر نو Art Nouveau" در اروپا و آمریکا شد و نحوه نگرش به معماری، صنایع دستی و هنرهای دیگر را تغییر داد.
۲- تاسیس مدرسه هنری باهاس BAUHAUS (۱۹۳۳-۱۹۱۹ م) در آلمان، در این مدرسه هنری نیز بر همکاری هنرمند و صنعتگر تاکید می کردند و معتقد به پیوستگی فرم (هنرمند طراح) و تکنیک (صنعتگر) بودند؛
۳- برگزاری نمایشگاه های دو سالانه تاپیسری در لوزان سوئیس، که در پنجمین نمایشگاه دو سالانه تاپیسری، به سال ۱۹۷۱ م، نکته های زیر درباره تاپیسری نو مطرح شد:
الف) مواد اولیه میت واند از هر نوع لیف نساجی ( طبیعی مصنوعی) یا هر جنس دیگر باشد؛
ب) تکنیک بافت و نحوه بیان آزاد است و هر کس می تواند طبق سلیقه خود ببافد؛
(ج) کاربرد تاپیسری نیز آزاد است و می توان از آن به صورت دیوار آویز، مجسمه نرم، جدا کننده فضا در معماری، عنصری از طراحی صحنه و يا فضای بیرونی و محیط زیست استفاده کرد.
تصویر سازی در ایران پس از تسلط اسلام، به منظور از بین بردن ریشه های بت پرستی، منع و بافتن قالی و گلیم تصویری نیز مدتی منسوخ شد. در دوره صفویه، هنر تصویری دوباره رونق گرفت و بافتن قالی و گلیم به اندازه قطع کتاب و گاه بزرگتر، برای دیوار کاخ ها، سر در بازارها و پرده تعزیه خوان ها رواج یافت.
منسوجات تصویری بسیار نفیسی از این دوره در موزه های دنیا موجود است، که تکنیک های مختلف نساجی چون قالی بافی، گلیم بافی، زری بافی، سوزن دوزی و قلم کاری اجرا شده اند و از اوج هنر تاپیسری در ایران حکایت می کنند.
البته، کارگاه های گلیم های تصویری دوره صفوی، در شهرهای کاشان، تبریز و اصفهان، به دلیل نامعلوم، در اواخر قرن هفدهم میلادی، یکباره دست از فعالیت می کشند، ولی نمونه های به دست آمده از گلیم های تصویری مربوط به قرن شانزدهم و هفدهم میلادی موید آن است، که با الیاف ابریشم و گلابتون طلا و نقره بافته شده اند. طرح این گلیم های تصویری از هنرمندان دربار شاه عباس و شاه طهماسب است.
از سال ۱۳۳۵ شمسی، بافت تاپیسری یا گلیم های تصویری، در کارگاه بافت میراث فرهنگی اداره کل هنرهای سنتی آغاز و در حقیقت پس از سه قرن این هنر قدیمی دوباره احیا می شود. در این کارگاه به آن نوع بافت «گوبلن بافی» می گفتند.
بافندگان ماهری، چون جمشید امینی و لطیف تقدیری، به بافت آثار نقاشانی، چون کمال الملک و ملک الشعرای صبا همت کردند. از آثار بهرام عالیوندی، جلیل ضیاء پور، منوچهر شیبانی (نقاش معاصر) نیز در این کارگاه بافته شده است.
قالی های تصویری نیز اهمیت خاصی دارند و بنا به نوشته آقای پرویز تناولی، حدود دو قرن است، که این قالی ها را در ایران می بافند و در واقع حاکی از تأثیر نقاشی و عکاسی در کار هنرمندان و دست اندرکاران قالی بافی است. بافت قالی های تصویری کار آسانی نبود، اما چون بر دیوار خانه ها و مغازه ها نصب می شد، بافتن آنها رواج یافت.
موضوع های مورد علاقه نقاشان برای ارائه طرح، عبارت بود از: چهره شخصیت های تاریخی و مضمون داستان های حماسی، عشقی، مذهبی و عرفانی. از هنرمندان معاصر، که برای این قالی ها طرح داده اند، حسام الدین عرب زاده و محمود فرشچیان را می توان نام برد.
در سال ۱۳۵۵ شمسی، نمایشگاهی از قالی های تصویری بافته شده، با طرح های پرویز تناولی، به نمایش گذاشته شد، که نشانه نوآوری در این هنر بود.
نمونه ای از مضمون داستان های مذهبی، که در سال های اخیر بافته شده، فرش «ثار الله» است، که برادران صفدر زاده، آن را از روی طرح محمود فرشچیان، در ابعاد ۳۶۰x۵۱۰ سانتی متر، با ۳۱ میلیون گره در اصفهان بافته اند و تصویری از واقعه عاشورا است. اکنون، کارگاه های بسیاری در تهران و شهرستان ها به بافت قالیچه های تصویری اختصاص دارند.
در زمینه نمدهای تصویری نیز، چند نمایشگاه تاکنون در تهران برپا شده است. نخستین نمایشگاه، در سال ۱۳۵۳ شمسی، از آثار مهندس هوشنگ سیحون، در گالری سیحون برگزار شد. در سال ۱۳۷۴ و ۱۳۷۵ شمسی نیز، دو نمایشگاه از نمدهای تصویری بهرام دبیری، در گالری گلستان برگزار شد. او درباره نمدهای خود می گوید: "نمدهایی که اندام وار (Figuratif) تصویر شده اند، بیشتر خصلت تابلو نقاشی را دارند. میخواستم حس تازه ای را در نمد بیدار کنم، بی آنکه ساختار بنیادینش یا نگاهش به طبیعت تغییر یابد."
آثار بهرام دبیری را، قدرت الله داروغه، هنرمند لر، از اهالی بروجرد، تهیه کرده است. او برای نمد از رنگ های اصلی پشم (پشم خود رنگ) و رنگ های سنتی نمد استفاده کرده است.
از هنرمندانی، که در زمینه تکه دوزی های تصویری فعالیت می کنند، خانم ماندانا برکشلی را می توان نام برد. او، در آثار تاپیسری خود، از روش های پنبه دوزی، تکه دوزی، چاپ سیلک و نقاشی روی پارچه استفاده می کند. آثار او تحت تاثیر مینیاتور های ایرانی، خطاطی اسلامی و کارهای "اشر ESHER" است و در تاپیسری هایش، همواره فضاهای مثبت و منفی دیده می شود.
تا کنون، دو نمایشگاه نیز، از تکه دوزی های تصویری زنده یاد فیروزه صابری، در تهران بر پا شده است. آثار خانم صابری، تحت تاثیر گبه و قالی بافی های تصویری است.
در سال های اخیر، نمایشگاه های متعددی از آثار نقاشی روی پارچه، چاپ باتیک، چاپ با مهر و چاپ سیلک برگزار شده است و از فعالان این زمینه، هنرمندانی چون ویکتوریا جهانشاهی افشار و آزیتا اسفندیاری را می توان نام برد.
نخستین نمایشگاه از تاپیسری های مدرن، در خرداد ۱۳۷۱ شمسی، در گالری گلستان برگزار و تعدادی از آثار شهرزاد غروی در آن به نمایش گذاشته شد.
از تاپیسری های خانم شهرزاد غروی، هفت قطعه در هتل کیش (کیش) و یک قطعه، با ابعاد ۱۲۸x۱۰۰۰ سانتی متر، در سالن پذیرایی مسافران خارج از کشور، در فرودگاه مهرآباد بر دیوار نصب شده است. در آثار او، هم چون نقاشی هایش، گرایش به رنگ های تند و حجم دیده می شود.
از دیگر هنرمندان تاپیسری مدرن، که تاکنون نمایشگاه های متعددی گذاشته اند، عاطفه صرافی، نسرین کیهان، فریده شاهوارانی، ندا درزی، زهرا رسول زاده نمین، سارا صادقی و لی لاثمری را می توان نام برد.
عاطفه صرافی، درباره تاپیسری های خود، می گوید:
"هدف من تجربه و کشف امکانات فراوان هنر تاپیسری است، که با استفاده از آن، هنر بافت را ورای برداشت عموم، که آن را در قالب قالی و کفپوش بافتنی و پارچه می پندارند، عرضه کنم. در ایران، وجود سابقه دیرینه در بافت های سنتی، چون قالی ،گلیم، زری و غیره، از یک طرف پشتیبان فرهنگی نیرومندی در این زمینه است، ولی از طرف دیگر، ارائه بعد جدیدی از بافت، در مقابل بافت سنتی و شکستن ذهنیتی، که ارزش بافت را فقط قالی می پندارد، احتیاج به ممارست دارد.
در کارهایم، حساس بوده ام، که از فرم های شناخته شده و تکرار آنچه در گذشته انجام شده، استفاده کنم، ولی آن چه در نحوه ارائه آن به گونه ای عمل کرده ام، که یادآور نقش پارچه یا نقش قالی نباشد. زیرا، که نفس کار، نه پارچه است و نه قالی، بنابر این، فرم و رنگ و بافت و فضای کار، باید نوآوری داشته باشد، تا در قالب این کار نو بگنجد."
اکثر تاپیسری های عاطفه صرافی سه بعدی است و این ویژگی، تاپیسری را از سایر بافت های مسطح متمایز می کند.
او درباره انتخاب الیاف می گوید:
"ما در زمانی زندگی میکنیم، که شهرهایمان پلاستیکی شده اند، برج های بتنی، به جای درختان کاشته می شوند. هویت ما، در انحصار رایانه هاست و بوی خوش طبیعت، لا به لای بوی دود و بتن و آهن فراموش شده است. الیاف کارهای من عمدتا، الیاف طبیعی است، از قبیل پنبه، کنف، ساقه و برگ گیاهان، چوب و نی. انتخاب این مواد، جهت یادآوری طبیعت و خلق فضایی آرامش بخش است."
نسرین کیهان، از تکنیک های مختلف پارچه بافی، در آثار خود استفاده می کند.
فریده شاهوارانی و ندا درزی، نیز تاکنون دو نمایشگاه مشترک، در زمینه هنر مفهومی و با استفاده از الیاف برگزار کرده اند. در دومین نمایشگاه هنر مفهومی، که در مهر ۱۳۸۱ ، در محل موزه هنرهای معاصر برگزار شد، تابلوهایی از ایشان، با استفاده از الیاف متنوع به نمایش گذاشته شده بود، که درباره نقش خال کوبی دست های زنان جنوب ایران بود و همزمان با آن فیلمی نیز نمایش داده شد. زهرا رسول زاده نمین و سارا صادقی نیز، چندین نمایشگاه در سال های اخیر برگزار کرده اند.
از ویژگی های آثار لی لاثمری، تضاد است. تضاد در انتخاب الیاف، تضاد در بافت، تضاد در رنگ، تضاد در فرم، تضاد در تکنیک الیاف فلزی، بخصوص مس، در تاپیسری های او جایگاه خاصی دارند. او، از نقش های گلیم های سنتی ایران الهام گرفته است و با نگرشی نو و ایجاد دگرگونی در نقش ها، سعی می کند، گذشته را با حال پیوند زند.