Translated to English by "Farzad Emami", member of CPC & CAPA
|
|
Sad-abad is in the neighborhood of Golab Dare from the east, Velenjak from the west and Tajrish from the south. The high stature of Alborz Mountain rises from the north. The kings of the Qajar era were dwelling here and stabilized themselves in this place at the summer times. After coup-d'etat of the year of 1920, this area extended to these districts: Shah Mahale, Bagh Mahale, Jafar-abad, Ghasem-abad, Ali Khan hill and Sad-abad and then allocated to the summer residence of Reza Khan (from the Pahlavi dynasty). Some palaces and villas for various occasions and necessities built beside the old aspen trees and cypress trees, distanced of remained Qajar constructions with a ochre covers of exhausted bricks. The numbers of these buildings reached to 18 during those years that each of them had built in a distinctive architectural style.
Human being always see his past, during history with respect, and trying towards future. He always study the past... I was in these thoughts that involuntary I saw the ambiguous pictures in my mind, in which some groups of wandering people traveling in opened fields of history. The lands covered by darkness... and I felt sorrow in myself. The sorrow, which connect all the people of the history!
What the old architects created a day here and what the kings, who intended to establish these palaces and buildings! All of them died, and now I stand here thinking about it. What I can do is to record their works. Hope I have been a good company in recording the history, architecture and my country heritage, not only in the intention of the kings.
If I want to explain about my photographs on Sa'ad Abad Palace, I have to illustrate my equipment first:
I used a medium format camera, Hasselblad with flex body that allows us the tilt and shift movement (this movement is used to control distorting the perspective). This ability is essential in architectural photography, though in medium format camera it is not complete. In most photographs, I used 40 mm lens for its wider view and sometimes 80 mm lens for normal views. Buildings are wide, so for photographing this subject, wide lens is needed. It is necessary to keep the vertical lines of building, so the flex body applied. The garden of Sad-abad is so beautiful, so it was tempting for me to take photo the building from the out door point of view in all season. The appropriate light for northern, southern, western and eastern facades of building are different in every season, so I tried to capture the best light. In my opinion the appropriate light for recording the texture of the north facade of building is in the sunrise. Southern facade has suit light for all season and most of the time
In the time of sunrise and sunset an inclined light, gleam on the buildings and if an obstacle does not make shadow, the light is nice for photography. Morning time has a good light for photography. In the autumn and spring, because of the clouds in the sky, nice views are created. So, I took photos during the periods. The best light for low contrast is the sunset time; the reddish sky makes the picture attractive. Of course, at this time it is needed to light metering for both natural and artificial lights. Because of long exposure photography at the time of sunset, using a tripod is necessary. I used a tripod with 2.5 meter high and in some cases I mounted from ladder for seeing the viewfinder. To obtain sharper pictures, I set the aperture 32 for 40mm lens and 22 for 80mm lens. Also this setting creates stars in some view, which in lamps exist. For out door photography of the palaces, I used Fuji Velvia color slide, Kodak VS special for daylight and for indoor photography I applied Tungsten slide color.
I used studio lighting equipment for indoor spaces, flashlights bounced from the white ceiling and/or walls, so as to not have deep and distinct shadows. For lighting indoors spaces, the best way was the camera shutter open on its B setting (e.g. 30sec.) and firing the flash a number of times (maximum 8 times). Of course the light of flash cerates blue bias considering using tungsten film, but the intensity of the Luster light compensates it. In some photos, just the soft box diffuser illuminated the subject and flash applied only for too dark spaces. In some point of my frame for example carpets, it was needed to fire the flash directly on it. The placement of the furniture was not as I wanted, so I chose a point for taking photo so as to not reveal distinctive shadows. There was some times a mirror in the room and I had to set my camera, so that its reflection had not taken in the picture, while I wanted to use its light intensifier specification as well. For decreasing intension of Luster lights, I turned them off for a few seconds during long exposure. I need helping hand for operating that. In Melat Palace, I had to use extra lamps for its large spaces, and bouncing light from the ceiling was impossible for the high ceiling.
I used normal film ASA 100 for low contrast in indoors spaces. At first I applied day light slide, but because of existence of the mirrors and sever light of Luster, which was the main lighting source and over than flashlight, I change it to tungsten slide. That's why some of the photos have the blue bias, near to windows that daylight coming through it. There was no solution for that problem unless taking photo in the nighttime. It was impossible for museum limitation, too. However, I tried to reject the direct daylight coming through the windows. Sometimes, I used several reflectors for flatting lights. For night photography (after working hours) I needed to obtain authority from the Security Unit, so I preferred to take photos in fall and winter seasons, when the daytime was shorter and before closing time, light had gone enough. Lighting at night illuminated the building and palaces. Those lighting gave yellow colored to the constructions. Say there is a secret in the middle of the night. The palace gleams like a piece of gold, and conceal the secret of the night.
Finally, I have to add that the architectural photography is so hard, and although there were so many obstacles in this way, I did it fondly and hope to continue this kind of photography.
|
|
کاخ سعدآباد از سمت شرق با گلابدره، از مغرب با ولنجك و از جنوب با تجريش همسايگی دارد. قامت بلند البرزدر سمت شمال آن، قد برافراشته است. اینجا در زمان قاجار محل استقرار و سكونت تابستانی شاهان اين سلسله بود. پس از كودتای 1299 در وسعتی تازه با الحاق محله هايی چون شاه محله، باغ محله، جعفرآباد، قاسم آباد، تپه عليخان و سعدآباد، به اقامتگاه تابستانی رضاخان اختصاص يافت. كاخها و كوشكهايی به مناسبت و ضرورتهای گوناگون در جای جای اين پهنه در کنار درختان كهن سپيدار و سرو و با فاصله ای از بازمانده های بناهای قاجار که تن پوشی از آجرهای اخرايی خسته و فرسوده داشتند، سر برآورد و طی ساليان به 18 كاخ، هر كدام به سبك و شيوه ای در معماری، تبدیل شد.
انسان هميشه گذشته خويش را در طول تاريخ با ديده احترام نگريسته است و همپای تلاش برای آينده، گذشته را نيز كنكاش نموده است. در اين انديشه بودم، كه بی اختيار در ذهنم تصاويری ديدم مبهم از دسته های سرگردان انسان كه دشتـهای وسيع تاريخ را می پيمودند. سرزمينهايی پوشيده از تاريكی! و در خود اندوهی حس كردم، اندوهی كه همه انسانهای تاريخ را به يكديگر پيوند می دهد.
چه معماران پيری، که روزگاری اينجا هنر آفریده اند و چه شاهانی كه اراده احداث اين كاخها و بناها را نمودند،همه مرده اند و من اكنون اينجا ايستاده ام و فكر می كنم. تنها كاری كه می توانم انجام دهم ثبت آثار آنان است و وظيفه ام پيوند گذشته به آينده است. به اميد اينكه در ثبت تاریخ و میراث کشورم و هنر معماران و بنايان و نه تنها اراده شاهان، همراه كوچكی باشم.
تاريخچه سعدآباد
باغ سعد آباد با مساحتی در حدود هشتاد هكتار در دامنه رشته كوههای البرز و دره سرسبز دربند و شهرستان شميرانات، كه اکنون به شهر تهران متصل شده است، قرار دارد. اين باغ در امتداد رودخانه دربند كشيده شده است و قرارگيری كاخهای ييلاقی نيز اكثرا در كنار حاشيه رودخانه صورت گرفته و باغ را بصورت خطي در آورده است. مجموعه سعدآباد دارای جنگلهای طبيعی، چشمه سارها، باغستان ها، گلخانه ها و خيابانهای متعدد پوشيده از گل و درخت است، كه در طول ساليان، كاخهای متعدد در مساحتی گسترده با امكاناتی نظير استخر، زمين بازی و باغ ... برای استفاده نزديكان شاه ساخته شده است.
در اين مجموعه 18 كاخ ييلاقی كوچك و بزرگ متعلق به خاندان پهلوی، ساختمانهای اداری، تأسيساتی، خدماتی، تفريحی و نيز راههای ارتباطی وجود دارند که به مرور و در طي دو دوره پهلوی ساخته شده است. سعدآباد متعلق به سعدالدوله وزير امور خارجه محمد علی شاه بود كه مجاور رودخانه و در كنار تپه عليخان قرار گرفته است.
رضاشاه باغ سعدآباد را از سرداراعظم، كه پسر بانو عظمی دختر ناصرالدين شاه و خواهر تنی ظل السلطان بود، خريداری كرد. سپس تپه عليخان والی را از سردار همايون والی خريد. اين باغ دارای دو عمارت بود. يكی كاخ احمد شاهی كه در بالای تپه عليخان واقع شده بود؛ و دیگری خانه علیخانی، که در جای کاخ شهوند کنونی ساخته، و اکنون خراب و قصر سنگی جای آن بنا شده است. زمانيكه رضاخان در ابتدا باغ را اجاره كرد، چند ساختمان در آن از زمان قاجار باقی بود، كه آنها را نگه داشت و پس از خريد باغهای اطراف شروع به احداث كاخهای خانوادگی كرد. رضاخان در احداث بنا سعی می كرد كه روحيه معماری ايرانی در آنها حفظ شود. معماری اين كاخها يك معماری ايرانی با سبك اواخر قاجار و اوائل پهلوی داشت.
روش کار
من از یک دوربین قطع متوسط و فلکس بادی هاسلبلاد که قابلیت حرکتهای تیلت و شیفت را دارد (حرکت های تیلت و شیفت تا حد زیادی از اعوجاج دیوارها جلوگیری می کند و کمک مناسبی برای عکاسی معماری است، اگرچه در قطع متوسط کامل " نرمال" نمی باشد) استفاده کردم. در بیشتر عکسها از لنز 40 میلی متری (واید) بعلت زاویه باز آن و همینطور لنز 80 میلی متری (نرمال) برای کادرهای بسته تر استفاده کرده ام .
ساختمانها وسیع هستند و برای به تصویر کشیدنشان احتیاج به لنز با زاویه باز داریم. موازی نگه داشتن کناره های تصویر در ساختمان بسیار ضروری است و برای این منظور از فلکس بادی استفاده کردم. باغ سعدآباد مناظر بسیار زیبایی دارد و به همین دلیل وسوسه آن مرا بر آن داشت، تا در تمام فصول از فضاهای بیرونی ساختمانهای سعدآباد عکسبرداری کنم. نور مناسب برای نماهای شمالی و جنوبی و غربی و شرقی در هر فصل متفاوت است. سعی کردم نور مناسب را ثبت کنم.
نور مناسب برای ثبت بافت یک ساختمان در نمای شمالی، هنگام طلوع خورشید است. نمای جنوبی در تمام فصول و در بیشتر مواقع نور مناسبی دارد. هنگام طلوع و غروب خورشید نور مایلی به ساختمان می تابد و چنانچه مانعی ایجاد سایه نکند عکس خوبی می توان تهیه کرد. بنا به فصل عکاسی، صبحها نور مناسبی برای مناظر بیرون ایجاد می شود. در فصل پاییز و بهار، بعلت وجود ابرهای فراوان در آسمان، تصاویر زیبایی بوجود می آید. غروب کنتراست کمتری به وجود می آورد و قرمزی آسمان هم تصاویر جالب توجهی. هنگام غروب باید هم نور لامپهای موجود و هم نور محیط 8/1 محاسبه شود و به طور تخمینی دیافراگم و شاتر مناسب را انتخاب نمود. بعلت استفاده از زمانهای طولانی در نوردهی در نور کم، استفاده از سه پایه ضروری است و به همین منظور از یک سه پایه که حدود دو و نیم متر ارتفاع داشت استفاده کردم. در عکاسی نمای خارجی مجبور به استفاده از یک نردبان برای دیدن تصویر از داخل ویزور دوربین شدم.
برای شارپ بودن عکسها از دیافراگم بسته (32برای لنز 40 میلی متر و 22برای لنز 80 میلی متر) استفاده کردم، که در نتیجه نور لامپ یا چراغ ستاره ای دیده شود. برای فضاهای بیرونی کاخ از اسلاید فوجی و یا کداک VS مخصوص نور روز و برای فضاهای داخلی از اسلاید تنگستن استفاده کردم. از فلاشهای استودیو برای نوردهی در فضاهای داخلی کمک گرفتم. فلاشها را روی دیوارها یا سقف که بعضا ً سفید بودند می تاباندم، تا حتی المقدور از سایه های تیز اشیاء بپرهیزم. برای نورپردازی در فضاهای داخلی بهترین روش، تکنیک فلاش باز بود. به این منظور شاتر را روی Bگذاشته و بسته به زمانی که نورسنج مشخص می کرد، مثلا 30 ثانیه و گاهی بیشتر، در مدت نوردهی حداکثر 8 بار فلاش می زدم. نور فلاش آبی می شد. با توجه به اسلاید تنگستن که استفاده می کردم، شدت نور لوسترها آنرا از بین می برد. در بعضی از تصاویر تنها مدلینگ ها روشن بوده است و از فلاش برای روشن کردن نواحی تیره استفاده کردم.
در بعضی نقاط مثلا فرش، لازم بود فلاش را مستقیم روی آن بتابانم، چیدن اسباب واثاثیه به دلخواهم ممکن نبود، به همین دلیل اغلب از زاویه ای نورپردازی می کردم که سایه های تیز پایه های میز و صندلی کمتر دیده شوند. در بعضی از تصاویر بعلت وجود آینه باید دوربین را در زاویه ای قرار می دادم که انعکاس خودم در آن دیده نشود، ولی از خاصیت انعکاس آن برای تشدید نور نیز بهره برده ام. برای کم کردن شدت نور لوسترها، همکارانم به مدت چند ثانیه از زمان نوردهی، آنها را خاموش می کردند. در کاخ ملت، بعلت وسیع بودن محیط، مجبور به استفاده از لامپهای اضافی شدم. گاهی تابش نور به سقف و دیوارها، بخاطر بلندی آن نور لازم را نمی داد.
از فیلم نرمال با حساسیت 100، بخاطر کنتراست زیادی که در فضاهای داخلی وجود دارد، استفاده کردم. ابتدا اسلاید نور روز کار کردم؛ ولی بعلت وجود آینه ها و نور لوسترها که بر نور فلاش غلبه داشت و نور اصلی محسوب می شد، آنرا به تنگستن تغییر دادم. به همین دلیل در بعضی از فضاها که پنچره وجود داشته نور روز کمی آبی دیده می شود. برای از بین بردن آن راه دیگری نداشتم، ولی حتی المقدور سعی کردم هنگام عکاسی، نور مستقیم از پنجره نتابد و در بعضی موارد برای یکنواخت کردن نور موجود، مجبور به استفاده از رفلکتور بودم.
به منظور عکاسی در شب، فصل زمستان و پاییز که روزها کوتاهتر است را انتخاب کرده، تا با زمان تعطیلی مجموعه سعدآباد فاصله کمتری داشته باشد. بر روی بناهای سعدآباد در شب نورپردازی می شود و من از این امر استفاده کردم. این نورها رنگ زردی به ساختمان می دهد، گویی رازی در دل تاریک شب وجود دارد، و بنا همچون معدن طلایی میدرخشد، که راز شب را درون خود پنهان کرده است. از این حداکثر استفاده را کردم.
عکاسی از بنا، کاری است بس دشوار و پرحوصله. امید به ادامه این کار دارم.