Translated to English by "Nafiseh Tabari", member of CPC.
This article is published in "Creative Photography" Quarterly Magazine, Spring 2005, Tehran. Visit photos at the same issue of the magazine.
|
Portraits of Art & Culture (Portraits of the famous Artists and Literals of Soviet Union’s Photographers 1917-45)
Afshin Shahroudi
Tehran, Iran, 2005
|
Our existing photography sources are limited to the ones that constantly repeat the names of the same well known photographers. These names have been changed to taboos in a way that no one dares to doubt about. Unfortunately, we create these taboos, and then worship them. If we can abandon us, we could learn about the unknown remarkable photographers in the history of photography to improve our horizon of view. One of these useful sources is the Soviet Union photography, which was almost inaccessible in the past, regarding to political excuses.
The Soviet Union photography began just a few months after “Francois Arago’s” report on photography to The Science Academy of France. The first photos of this country were taken of “Saint Isaac Church” at Saint Petersburg in 1839, as well as two brief pamphlets on basics of photography.
“Maksim Dmitreyev” is the first remarkable photographer of Soviet Union. “Volga Characters” is a collection of his works including portraits and landscapes, related to the peasant’s life of the Volga Region, the victims of hunger, cholera and typhoid fever during the Tsars’ era, as remarkable works as FSA photographers’ works of the tragic life of farmers in USA after the dark decade 1930, like photographs of “Dorothea Lange”, “Jacob Rils” an “Lewis Hine”.
At the same time the Western photographers photographed the bitter realities of ordinary people life, even if not sooner, Dmitreyev pictured the same subjects, but because of the dark political relationship between East and West the importance of his works was ignored for about 70 years.
After October Revolution in the Soviet Union, photography improved both in documentary social field and social photojournalism, as well as illustrated documentary photography, which was mostly concentrated to landscape and portraiture. Regardless of the numerous photographs of the Revolution, there are lots of portraits of the well-known artists, scientists, politicians and lots of people, which worth to deliberate as documents of that historical era, 1917-1945.
There are remarkable similarities in photography evolution of the Soviet Union during the October Revolution and after that and Iran’s since 1979 revolution, so it would be useful to study their experience. Here were represent some portraits photographed by the well-known photographers during the Rebuilding Era of the Soviet Union, 1917-1945. These portraits of taken of famous artists and literals.
Photographers always have paid (and pay) attention to the famous people. Expressing the character of the subject is the base of success for the photographer in this field.
This collection (See the magazine please!) was photographed by the best Soviet Union photographers, who had great experience in social documentary photography and illustrated reports. All of them have started photography before October, and have witnessed great incidents of the revolution, as well as participating the revolution. This is a good collection to assess photographers’ works with common background but different views.
“Mikhail Nappelbaum” photographed for 70 years, and illustrated a vast collection of different social subjects of his country before October, during the Revolution and in Rebuilding Era. Collection of his works has been published in a book: “From Craft to Art”. His portraits of cultural and political leaders of his own era are almost unique. He had a great impact on portrait photography in Soviet Union.
Innovational impact of “Aleksandr Rodchenko” (1891-1956) on Soviet Union’s photography is undeniable. He believed in priority of usefulness of photography to the beauty and attractiveness. His works are based on his numerous experiences in different fields of photography. Aleksandr Rodchenko had great impact on almost all Soviet Union’s photographers after the October Revolution.
More experiences in photojournalism and illustrated reports were extended by “Abram Shtrenberg” (1984-1979). Even if he photographed in different fields, his reputation is mostly on portraiture.
“Dmitry Dyebabov”, like other photographers of his own generation, developed his photography during the social incidents
of his country. He photographed the progress and developments of northern regions of Soviet Union.
“Ivan Shagin” (1940-1982) was an optimist, who photographed the development era of his country and the execution of huge industrial projects. He believed that the photographer should not affect the subject.
“Olga Ignatovich” (1902-?) is the sister of another photographer “Boris Ignatovich”, a well-know photographer of Soviet Union. Both were impressed by “Aleksandr Rodchenko”. Her works illustrates the mental search of an artist, who is in pursuit of exploring and creating new compositions and beauties.
“Georgy Petrosov” (1903-71) is also among the photographers, who illustrated the Rebuilding era of his country, like “Ivan Shagin”.
“Arkadi Shaikhet” (1898-1959) is one of the great photographers of Soviet Union. His works were exhibited in all of the exhibitions inside and outside his country, like the Rodchenko’s. He should be considered as a perfect photojournalist. Due to his expertise, intelligence, capability, subtlety and speed, he was able to attend in many incidents and record them. Arkadi was the innovator of “Artistic Illustrated Report”, which filled the gap between “Reportage” and “Artistic Photography”. He was the creator of the “Artistic-Documentary Photography”, what the West intellectuals call it.
You can reach the photos at “Creative Photography Magazine”, No. 2, Spring 2005. These days Internet is the best source; just search the name of the photographer!
مجله عکاسی خلاق، بهار ۱۳۸۴
|
چهرههای فرهنگ و هنر (پرترههای عکاسان شوروی از بزرگان هنر و ادبیات ۴۵ - ۱۹۱۷)
افشین شاهرودی
تهران، ایران، ۲۰۰۵
|
منابع مطالعاتی ما در زمینه عکاسی، به متونی محدود شده است که دایم دارد نام های معینی تکرار می کند. نام هایی که دیگر دارند به تابوهایی تبدیل می شوند، که حریمشان را نشود زیر سئوال برد و متاسفانه این خصلت ماست که از نام ها تابو می سازیم و مطیعشان می شویم. اگر بتوانیم از قید نام ها رها شویم خواهیم دید که تاریخ عکاسی پر از شخصیت های ناشناخته ای است، که مطالعه آنها به ما کمک می کند تا افق های دیدمان را بیشتر گسترش دهیم. یکی از منابع مفید برای این منظور، عکاسی شوروی است. که در گذشته به دلایل سیاسی، آشنایی با آن تقریبا ً نا میسر بود.
سر آغاز عکاسی در شوروی به فقط چند ماه پس از ارائه گزارش " فرانسوا آراگوFrancios Arago "، به آکادمی علوم فرانسه و اعلام موجودیت عکاسی بر می گردد. اولین عکس های این کشور در سال 1839 از کلیسای اسحاق مقدس در سن پترزبورگ تهیه شد و اولین متون نوشتاری عکاسی نیز به صورت دو جزوه کوچک در تشریح مبانی این رشته در همین زمان در روسیه منتشر شد. اولین عکاس بزرگ روسیه نیز "ماکسیم د یمیتریف Maksim Dmitreyev" نام داشت. مجموعه ای از پرتره ها و مناظر او با عنوان "شخصیت های ولگاVolga Characters " موجود است، که تصاویری است از زندگی دهقانان حوزه رود ولگا و قربانیان گرسنگی، وبا و حصبه در این نواحی، در زمان حکومت تزارها.عکس های او از زندگی مردم زمان خود درست مانند کارهای عکاسان "سازمان حمایت کشاورزی آمریکاF.S.A " از جمله " دورتیا لانگDorothea Lange "، "جاکوب ریسJacob Rils " و " لوئیس هاین Lewis Hine"، که در یک دوره پس از سال های سیاه دهه 1930 زندگی مصیبت بار کشاورزان آمریکا را به تصویر کشیدند؛ با ارزشند. اغراق نکرده ایم اگر بگوییم که اهمیت کار دیمیتریف، که اگر نه زودتر ولی همزمان با عکاسان غربی دوربین خود را سوی واقعیت های تلخ زندگی مردم عادی نشانه رفت به دلیل حدود هفتاد سال رابطه سیاسی سرد بین شرق و غرب در تاریخ عکاسی نادیده گرفته شده است. با پیروزی انقلاب اکتبر در شوروی، از یک سو عکاسی مستند اجتماعی و فتوژورنالیسم سوسیالیستی رشد کرد و از سوی دیگر نوعی عکاسی مستند تصویرگرا که توجه خود را عمدتا ً به منظره و پرتره معطوف کرده بود، گسترش یافت. صرف نظر از عکس های زیادی که در جریان حوادث انقلاب گرفته شد، در فاصله سال های 1917 تا 1945 یعنی در بحبوحه بازسازی این کشور پرتره های فراوانی از شخصیت های علم و هنر و سیاست و فرهنگ و مردم عادی تهیه شد، که امروز به عنوان اسناد با ارزشی از آن دوره تاریخی قابل مطالعه اند.
"عکاسی خلاق" بر آن است که عکس هایی از این دوره را برای مطالعه علاقمندان عرضه کند. مشابهت های فراوانی که در سیر تطور عکاسی شوروی در جریان انقلاب اکتبر و پس از آن، با کشور ما در جریان انقلاب اسلامی و پس از آن وجود دارد، با درس های آموزنده ای برای ما همراه است. در این جا پرتره هایی جلب می کنیم که عکاسان طراز اول شوروی در سال های 1917 تا 1945، معروف به دوره بازسازی، از شخصیت های فرهنگ و هنر و اندیشه در کشورشان تهیه کردند.
شخصیت های معروف همواره مورد توجه عکاسان بوده و هستند. این موضوعی است که هیچ گاه کهنه نمی شود. آنچه در عکاسی از شخصیت های معروف ملاک تشخیص موفقیت عکاس محسوب می شود، توفیق در بیان شخصیت موضوع است.
عکاسانی که این مجموعه را تهیه کرده اند، گروهی از برجسته ترین عکاسان شوروی محسوب می شوند، که اکثر آنها نه تنها در زمینه پرتره بلکه در زمینه عکاسی مستند اجتماعی و تهیه گزارش های مصور تجربیات فراوانی داشته اند. اشتراک همه آنها در این است که همگی دوران شاگردی خود را پیش از انقلاب اکتبر گذرانده و حوادث بزرگی را شاهد بوده و در آنها مشارکت نیز داشته اند. بنابر این، این مجموعه معیار مناسبی برای ارزیابی کار کسانی معیار است که با دیدگاه های متفاوت ولی تجربه های مشترک شخصیت های فرهنگی زمان خود را به تصویر کشیدند. عکس های مجموعه حاضر کار این گروه از عکاسان است:
"میخائیل ناپلباومMikhail Nappelbaum " حدود هفتاد سال عکاسی کرد و در این مدت مجموعه گسترده ای از موضوعات مختلف اجتماعی کشورش از قبل انقلاب اکتبر، در جریان انقلاب و دوران بازسازی را به تصویر کشید. مجموعه کارهایش در کتابی با نام "از صنعت تا هنر From Craft to Art " منتشر شده است. پرتره های او از رهبران فرهنگی و سیاسی زمان خویش در نوع خود کم نظیر است. وی تاثیر فراوانی بر پیشرفت عکاسی پرتره در کشورش داشت.
"الکساندر رودچنکوAleksandr Rodchenko "، 1891-1956، نقش بدعت گذاری او در عکاسی شوروی غیر قابل انکار است. وی عقیده داشت که در عکاسی، سودمندی بر زیبایی و مطبوعیت مقدم است. مجموعه کارهای او معرف تجربه های فراوانی است، که در زمینه های مختلف کرد. در عکاسی شوروی پس از انقلاب اکتبر کمتر عکاسی دیده می شود که از او تاثیر نگرفته باشد.
"آبرام اشترنبرگAbram Shtrenberg "، 1894-1979، تجربه های او در فتوژورنالیسم و گزارش مصور منجر به درک وسیع وی از عکاسی شد. اگر چه در زمینه های مختلف عکاسی کار کرد، ولی در پرتره شهرت بیشتری به دست آورد.
"دیمتری دیه بابفDmitry Dyebabov "، وی نیز مانند عکاسان نسل خود در متن حوادث اجتماعی کشورش رشد کرد. وی از جمله عکاسانی بود که آثارشان تصویرگر پیشرفت و توسعه مناطق شمالی شوروی است.
"ایوان شاگین Ivan Shagin"، 1940-1982، از عکاسانی بود، که با نگاهی خوش بینانه، ساختن مجتمع های بزرگ صنعتی و دوران سازندگی کشورش را عکاسی کرد. وی از جمله عکاسانی بود که اعتقاد داشت که عکاس نباید در موضوع دخل و تصرف کند.
"اولگا ایگناتوویچOlga Ignatovich "، 1902-؟، خواهر یکی دیگر از عکاسان معروف شوروی به نام بوریس ایگناتوویچ است، که هر دو تحت تاثیر رودچنکو راه وی را ادامه دادند. کارهایش بیانگر جست و جوهای ذهنی یک هنرمند برای کشف کمپوزیسیون های جدید و خلق زیبایی های تازه است.
"گئوگی پتروسفGeorgy Petrosov "، 1903-1971، وی نیز از عکاسانی بود که مانند ایوان شاگین به دوران سازندگی کشورش پرداخت.
"آرکادی شایختArkadi Shaikhet "، 1898- 1959، او از عکاسان بزرگ شوروی محسوب می شود، که کارهایش پا به پای رودچنکو در تمام نمایشگاه های داخل و خارج کشورش به نمایش در آمد. او را باید یک فتوژرنالیست به تمام معنا کامل به حساب آورد. سرعت، دقت، کفایت، هوش و تجربه حرفه ای او باعث می شد که در گرما گرم هر حادثه ای حضور یابد و آن را ثبت کند. نام او قبل از هر چیز با پیدایش نوعی گزارش مصور، موسوم به "گزارش مصور هنری" همراه است. در حقیقت عکس های او فاصله میان عکاسی خبری و عکاسی هنری را پر کرد و پدیده ای را به وجود آورد که متفکران غربی از آن به عنوان "عکاسی مستند- هنری" یاد می کنند.
برای دیدن عکس های این مقاله به مجله سال اول، شماره دوم، بهار 1384 مراجعه شود.
مجله را میتوانید از وب سایت کارون خریداری نمائید.