|
|
- Who inspired you to take up photography?
My father, being a city planner and academician, used to take a lot of photos. He did not necessarily encourage me to do photography but he subtly gave his camera to me one day (a Nikon F2 for the very first camera) and I was surely attracted by the entire process.
- Why you had “City Planning” education in the University, the same as your father did?
At the beginning, I thought it was an ideal field to work in. but then I discovered that planning is not done by city planners, but by capital owners, land speculators, bribed municipality members, car factory owners and so on. So I gave up being a city planner, since it was way over my reach. I always fought to be a free mind and to stay as much independent as possible from the main stream.
- Then, why did go to the Photography?
There is much less money and actors involved in photography, as compared to city planning and architecture and therefore more freedom. As I switched to photography, I was able to catch the autonomy I have been seeking for years. When I am assigned a photography task, people usually give me a small brief and let me do my own stuff; they never interfere with what I am doing.
- What was the reason of this change? Your youngness…? Many people do this!
no, not my youngness. I was smart enough to start practicing something that I always loved/will love. Many people in the world do things they do not honestly love / own, this is a pity; our life is not something to waste by the meaningless requirements of the prevalent system.
- Do you have any role models (photographers) that helped shape your style?
I wouldn't call them role models, but I love Andre Kertesz's work for being ahead of its time, I appreciate Bernd & Hilla Becher and Düsseldorf School of Photography for
proving that photography without people can be considered as artwork, David Hockney for creating unique work that is timeless in the history of photography,
Margaret Bourke-White for her amazing esthetics and social awareness, Charles Sheeler for bringing his unique painting approaches to photography, Josef Koudelka for being one of the greatest documentary photographers and also being able to make a major shift to a new photography (Chaos series) in the late years, Michael Wesely to bring a new dimension to the relationship of moment and photography, Gregory Crewdson for proving photography as cinematic language is possible. I am sure there are other names I forgot, but this is what I can think of right now.
- What is the underlying philosophy behind your photographs?
Photography is an opportunity for me to find things that people usually ignore and then bring them to light in order to make people reconsider their ideas on such disregarded matters. I am not very interested in extraordinary things since they are always covered by many people and receive more attention than needed due to mankind's unending and easy interest in celebrities, fame, sensation, etc. I feel like concentrating more on ordinary things and catch any possible latent extraordinary dimensions in regularity.
- Has the photographic arena changed much over the years, especially now in the age of digital?
In old years taking a decent photo with good lighting and focus was enough to make you a master. But now cameras do this automatically for you and masters at this point have the responsibility of thinking about why they create photographic images and share them. Being at the right place in the right time is not enough for creative photography practices anymore, there should be a new dimension to be added by the photographer as artist. Digital imaging, by increasing the number of images taken on earth, will surely help us in speeding this refinement process up.
- What do you see, and what do you think on Black and White Photography?
There is not a particular thing that I am committed to see. But I can say that I sometimes concentrate on extracting beauty out of the ordinary. It is easy to take ordinary photos of extraordinary things but more challenging to take extraordinary photos of ordinary things. I do not have a particular attraction to black and white; I am more a “color” guy. I love looking at B&W photos and producing them also when necessary, but I never think in B&W at the very beginning. if we talk only on the graphical level and forget content for a while, I believe it is more difficult to make a decent color photo as compared to a B&W photo, since B&W mode neutralizes color areas that may otherwise look incompatible in color mode.
- Which factors make your decide to take B&W or Color photography for a project?
I always see and take in color and convert to B&W if I see potential in a particular photo / series. If I have to work in difficult light conditions I may prefer to switch to B&W, since the problem of color shift / cast disappears and noise / grain resulting from low light conditions look more compatible with B&W (and I believe this is sometimes why the documentary photographers work in B&W).
- Which kind of photography is more attractive for you? And on which field you work more?
What I do is somewhere between conceptual photography and urban photography. Some of the stuff I am producing falls into the category of the German Düsseldorf School of photography originally initiated by Bernd & Hilla Becher. I am not very interested in travel / nature / journalism photography as art; I naturally take such photos now and then, but i tend to archive them as stock photography to sell.
- Could you please define the different kinds of photography, as Nature Photography, people, Photojournalism…
Nature photography is like expressionist painting practice to me, you get impressed by what nature gives you and want to share this with others. Even though one has to be a competent photographer to take great nature photos, I do not find the practice very creative: nature creates and you witness... great nature photography was done by people like Ansel Adams, but it is not very much possible to create better photos since the nature does not get better. It actually gets worse since we work hard on destroying it...
People photography is a delicate issue. Sometimes people are included in the photos without thinking much, as if all photos including people must be considered “beautiful.” there are some prejudices about the existence of people in photography. i do not agree with some people’s limited idea of “there is no photography without people.” this is a highly absurd statement, since in a notable percentage of the world’s contemporary photography examples you see no people nowadays. One must understand that photos without people still carry the traces of the people; you do not have to see people in photos in order to perceive the narration of a life. And sometimes, if you do not include people in photos, the audience has more chance of creating their own narratives, since they are not offered enough clues about what is going on: the photo keeps it mystery. Human figures in photos always tend to be too central and may steal the leading role even the subject of your work is not directly humans.
When photojournalism is presented and sold as art, I think it betrays the subjects of the content that it covers. While the problems that are covered by photojournalism still persist and people in photos continue to suffer, the photographers sometimes get awarded or have a drink at the exhibition openings; I find this very unfair and consider it as exploitation. If photojournalism is used as a means of awareness (in various broadcasting platforms) about what is going on in the world then I find it very necessary and sublime.
- What is artistic photography?
The definition of artistic photography depends on one’s definition of art. What is art for some people may not be art for some others. This is why I do not care about my own work being considered as artistic photography, for instance; I call my own creative work as “exhibit work” in order to avoid the time-wasting debates on whether it is artistic or not. Art has many levels of definition, sometimes we tend to say “art of living,” or “state of the art.” the word art in these phrases is not exactly the same thing as “art” to be exhibited.
- What is creative photography?
Creative photography is work that reflects one’s inner world with a genuine and idiosyncratic way.
- What is the relation between creative photography and artistic photography?
Well, it is the same thing again: it depends on one’s definition of art. My personal opinion is creative photography can sometimes be artistic photography and vice versa.
- Do you see yourself taking photos until a ripe old age?
Yes, yes, yes:) There are so many things that can be done that I hope my physical conditions will allow me to do photography until very old ages (Kertesz took some remarkable photos at his 90s).
- Any words of advice for our readers in trying to take photos like yours?
Do not follow the suggested agenda, do your own thing...
- Finally, what is your preferred gear?
I have been using Canon for a long time since Canon has an amazing range of lenses, including the much loved 24mm tilt+shift. The lenses I use the most are 24mm tilt+shift, 75-300mm zoom, 50 mm f/1.4. For people photography I prefer to use a digital compact camera, which happens to be a Canon PowerShot Pro1 at this moment. I am anxiously waiting for a 22-25 MP SLR body and 12 MP compact camera from Canon.
استاد عكاسي دانشگاه سابانجي تركيه، استانبول(اطلاعات بيشتر www. CarounPhotoClub.com)
عضو كلوب عكس كارون و انجمن عكاسان كانادا
برنده مدال طلايي (نفر دوم) انجمن عكاسان كانادا در نمايشگاه 2006 تهران
|
|
چه مدتي است عكاسي ميكنيد؟
بيش از بيست سال است. در ده سال اخير بعنوان عكاس حرفهاي، عكاس هنرمند، به آموزش عكاسي در دانشگاه نيز مشغول بودهام.
چه كسي مشوق شما در عكاسي بود؟
پدرم . تحصيلات عالي داشت و متخصص طراحي شهري بود. هميشه عكاسي ميكرد. هيچوقت مرا به عكاسي تشويق نكرد. يك روز دوربين نيكون F2 خودش را به من داد. از آن روز به عكاسي علاقمند شدم.
چرا رشته طراحي شهري خوانديد ؟ همان كاري كه پدرتان كرد !
ابتدا فكر كردم كه رشته مناسبي براي كاركردن است . رهايش كردم وقتي فهميدم كه طراحي شهري توسط مالكان سرمايه ، زمينخواران ، اعضا منتصب شهرداري ، مالكان كارخانههاي اتومبيل ... انجام ميشود ، و نه توسط طراحان شهري ! طراح شهري بودن را كه برايم قابل دسترس نبود كنار گذاشتم . همواره براي فكر آزادم مبارزهكردهام، تا آنجا كه ممكن است مستقل از جريان روزمره باشم .
چرا به سراغ عكاسي رفتيد ؟
در مقايسه با طراحي شهري و معماري ، تعداد و درآمد عكاسان كمتر است و طبيعتاً آزادي بيشتري دارند . با روي آوردن به عكاسي ، استقلالي را كه سالها به دنبالش بودم ، بدست آوردم . وقتي قرارداد عكاسي را امضا ميكنم ، معمولاً شرح مختصري به من ميدهند و اجازه ميدهند خودم كار را بكنم ؛ هرگز در كارم دخالت نميكنند .
آيا هيچ عكاسي در شكل دادن به سبك كار شما تاثير داشته است؟
كارهاي Andre Kertesz را دوست دارم. آثارش همواره جلوتر از زمانة خودش بود. Brend & Hill Bercher و مدرسه عكاسي دوسلدورف را بخاطر اثبات اينكه عكس بدون تصوير انسان ميتواند كار هنري باشد، ستايش ميكنم. David Honkey را بدليل ثبت عكسهاي جاودانه در تاريخ عكاسي، Margaret Bruke –White را به دليل آگاهي اجتماعي و زيبائي شناسي خاص كارهايش، Charles Sheeler را به خاطر عكس نقاشيهايش، Josef Koudelka را به عنوان بزرگترين عكاس مستند و توانايياش در تغييري بزرگ در سيستم عكاسي (عكسهاي سري "شورش") در سالهاي اخير، Michael Wesely را براي عكاسي به عنوان زبان سينما. مطمئنم عكاسان ديگري هم هستند ، ولي بيش از اين حضور ذهن ندارم.
فلسفه عكاسي شما چيست؟
عكاسي برايم وسيلهاي است جهت نشان دادن موضوعاتي كه معمولاً مردم از آن صرفنظر ميكنند. آن موضوعات را جهت توجه مجدد مردم شفاف ميكنم. به موضوعات خارقالعاده علاقمند نيستم، چرا كه بخش زيادي آن را پوشش ميدهند و معمولاً بيش از حد به آنها توجه ميشود. من بيشتر روي موضوعات عادي متمركز هستم و سعي ميكنم ابعاد خارقالعاده موضوعات معمول را عكاسي كنم.
آيا عرصه عكاسي در طي سالهاي گذشته، به خصوص در عصر ديجيتال، تغييرات زيادي داشته است؟
در گذشته ميتوانستيد استاد باشيد ! فقط با عكسي دقيق، نور خوب و با تنظيم فاصله درست. امروز دوربينها بطور اتوماتيك اين كار را انجام ميدهند. در اين مقطع مسئوليت تفكر در خصوص اينكه چرا تصاوير را ميآفرينيد و آن را با ديگران شريك ميشويد بر عهده اساتيد است. در زمان و مكان صحيح قرارگرفتن ديگر براي عكاسي خلاق كافي نيست. بعد ديگري بايد به آن اضافه شود : عكاس به عنوان هنرمند! عكاسي ديجيتال ، با افزايش تعداد عكسهاي گرفته شده، اين فرآيند را تسريع ميكند.
نظر شما درباره عكاسي سياه و سفيد چيست ؟
چيز خاصي نيست . اما ميتوانم بگويم كه گاهي اوقات براي بدست آوردن عكسهاي خارقالعاده به آن پناه ميبرم . بسيار ساده است كه از موضوعات خارقالعاده عكسهاي عادي بگيريم ولي تلاش زيادي لازم است تا بتوانيم از موضوعات عادي عكسهاي خارقالعادهاي بگيريم .عكاسي سياه و سفيد جذابيت خاصي برايم ندارد . من عكاس رنگيام. عاشق تماشا كردن عكسهاي سياه و سفيدام و فقط زماني كه لازم است عكس سياه و سفيد ميگيرم . ولي از ابتدا به سياه و سفيد فكر نميكنم . اگر به گرافيك عكس سياه و سفيد (جدا از محتواي آن) نگاه كنيم ، مقايسه عكس رنگي كامل با عكس سياه و سفيد بسيار مشكل خواهد بود. چرا كه عكس سياه و سفيد سطوح رنگي را خنثي كرده و ممكن است در اين صورت با رنگي سازگار نباشد.
چه عواملي در انتخاب رنگي يا سياه و سفيد در عكاسي پروژه شما موثرند ؟
هميشه رنگي ميگيرم . بعداً عكسهايي را كه قابليت آن را دارند ، سياه و سفيد ميكنم . اگر قرار باشد در شرايط نوري سختي كار كنم ، سياه و سفيد را ترجيح ميدهم . چرا كه گرين و نويز حاصله بيشتر با سياه و سفيد منطبق است تا رنگي ؛ و اين همان دليلي است كه عكاسان مستند بيشتر از سياه و سفيد استفاده ميكنند.
چه نوع عكاسي براي شما جذابتر است ؟ در چه عرصهاي بيشتر كار ميكنيد ؟
عكاسي من چيزي مابين عكاسي شهري و عكاسي كانسپچوال است. برخي از كارهايم در سبك كار مدرسه عكاسي دوسلدورف آلمان است، كه برند وهيلا بچر آغازگر آن هستند . به عنوان عكاس هنري به عرصه سفر، طبيعت و ژورناليسم علاقهاي ندارم گهگاهي اين نوع عكاسي را هم ميكنم . و فقط در آرشيو براي فروش نگاه ميدارم.
ممكن است انواع مختلف عكاسي، مانند طبيعت، مردم، ژورناليسم ... را تعريف كنيد؟
عكاسي طبيعت برايم مانند آموزش نقاشي اكسپرسيونيسم است. تحت تاثير طبيعت قرار ميگيريد بخاطر آنچه كه طبيعت به شما انتقال ميدهد و مايليد كه آن را با ديگران شريك شويد. اين را خيلي خلاق نميبينم؛ طبيعت ميآفريند و شما شاهد آن هستيد ، مشاهده ميكنيد. بهترين عكسهاي طبيعت توسط عكاساني چون آنسل آدامز گرفته شده، اما از آنجا كه طبيعت بهتر نميشود، نميتوان تصاوير بهتري آفريد. در حقيقت بدتر هم ميشود، كه خود ما آنرا نابود ميكنيم ... عكاسي از مردم شيرين است . گاهي مردم در عكسهايي هستند كه زياد به آنها فكر نشده است ، چرا كه عكسهايي كه مردم در آنند، بنابر پيش داوريهايي كه در عكاسي از مردم است ، ميبايستي " زيبا " باشند . من با اين تصوير محدود ناپسند "عكسهايي كه در آن انسان حضور ندارد، عكاسي نيست" موافق نيستم . در درصد بسيار زيادي از عكسهاي معاصر مردم را نميبينيد. بايد درك كرد كه ردپاي انسان در عكسهايي كه در آن نيستند پنهان است؛ براي درك روايت زندگي ، نبايد مردم را در عكس ببينيد. و گاهي ، اگر مردم در عكس نباشند ، بيننده راحتتر روايت زندگي را ميآفريند ، چرا كه مدارك كافي جهت آنچه كه ميگذرد عرضه نشده است : عكس راز آن را نگه ميدارد. فيگور انسان در عكس همواره تمايل به نشستن در موقعيت اصلي عكس را دارد و ممكن است نقش اصلي را در عكسي، كه انسان موضوع اصلي نيست، بدست آورد.
وقتي فتوژورناليسم بعنوان هنر عرضه و فروخته ميشود ، به موضوعي كه محتوي عكس است خيانت ميكند. زماني كه فتوژورناليستها جايزه ميگيرند، هنوز مشكلات مردمي، كه موضوع عكاسي بودهاند ، باقيست و هنوز از آن رنج ميبرند. برايم ناخوشايند است و آن را نوعي استثمار ميدانم . فتوژورناليسم بعنوان وسيلهاي جهت آگاهي مردم (در برنامههاي وسايل ارتباط جمعي) از وقايعي كه در دنيا رخ ميدهد ، ضروري و عكاسي والايي است
عكاسي هنري چيست ؟
تعريف عكاسي هنري بستگي به برداشت و تعريف شخص از هنر دارد. چيزي كه براي شخصي هنر است، ممكن است براي ديگري نباشد. اين دليلي است كه به كار خودم به عنوان " عكس هنري " نگاه نميكنم. اثري را كه ميآفرينم " كار نمايشي" مينامم، تا از بحثهاي بيهوده و وقتكش ، كه آيا اين اثر هنري هست يا نه، پرهيز كنم . كلمه "هنر" تعاريف زيادي دارد؛ گاهي ميگوييم " هنر زندگي" ، يا " حالت هنري" . "هنر" در اين عبارت متفاوت با "هنر"ي است كه بايد به نمايش گذاشته شود.
عكاسي خلاق چيست ؟
عكاسي خلاق اثري است كه دنياي درون شخص را بطور واقعي و كاملاً شخصي بيان ميكند.
رابطه بين عكاسي هنري و خلاق چيست ؟
دوباره همان است : بستگي به تعريف شخص از هنر دارد. به نظر شخص من عكاسي خلاق ميتواند گاهي عكاسي هنري باشد و برعكس.
فكر ميكنيد تا سن پيري هم عكاسي كنيد؟
بله حتما! خيلي كارها دارم كه بايد انجام دهم. اميدوارم شرايط فيزيكيام اجازه عكاسي تا سن پيري را به من بدهد. Kertesz عكسهاي قابل ملاحظه در نود سالگي گرفت!
براي عكاساني كه مايلند مثل شما عكاسي كنند هيچ پيشنهادي داريد ؟
كار خودشان را بكنند!
چه دوربيني را ترجيح ميدهيد؟
سالها از كانن Canon استفاده كردهام. لنزهاي خوبي دارد. از جمله لنز 24 ميليمتري با تيلت و شيفت. اكثراً با اين لنز و همچنين زوم 300-75 و 50 ميليمتر f / 1.4 عكاسي ميكنم. براي عكاسي از مردم، ترجيحاً از دوربين ديجيتال كامپكت استفاده ميكنم ، در حال حاضر از Canon Power Shot Pro1. شديداً منتظر بدنه دوربين 22 تا 25 مگا پيكسل SLR و ايضاً 12 مگابايت كامپكت كانن هستم.